dinsdag 31 oktober 2017

KWSC Lauwe, het kleine Anderlecht


KWSC Lauwe, het kleine Anderlecht, in 1965.
Onderste rij van l. naar r.: Eric Vancauwenberghe, Willy Dooms, Marcel Windels, Carlos Feys, Philippe Lejour en Julien Leuwers.
Bovenste rij van l. naar r.: Georges Snoeck, Dirk Degrijze, Roland Zonnekein, Daniel Cremers en Noel Windels.

Onlangs hielden de "retoricanen" uit 1973 van het Sint-Aloysiuscollege te Menen na 44 jaar een klasreünie in Wevelgem.

Ik schreef een stukje over o.a. dat laatste jaar van de Latijnse humaniora (hier klikken).

In één van de opmerkingen onderaan schreef klasgenoot Dirk Claerbout dat onze klas de reputatie had passief, negatief en onsportief te zijn.

Met "onsportief" bedoelde Dirk dat we geen sporters waren, tot wanhoop van turnleraar Jan Broucke, maar dat is niet helemaal correct.

Neem nu Philippe Clerick die later de rode muts bij de paracommando's behaalde. Zoals anderen was hij niet erg gemotiveerd tijdens de lessen "LO", later had hij misschien wel een goede reden om die rode muts te behalen.

Benjamin Mahieu werd later kampioen van België wielrennen voor universitairen.

Jean-Paul Soen was niet de grootste maar wel de beste basketter van toen in het college.

En we hadden toch ook enkele goeie voetballers in onze klas. Michel Nollet speelde bij SV Wevelgem, (wijlen) Eddy Callewaert speelde in de eerste ploeg van Ledegem, Jan Vervaeke in de eerste ploeg van Geluwe, (wijlen) Luc Commeyne in de eerste ploeg van Moorsele en Francis Viaene in de eerste ploeg van KWSC Lauwe.

Francis behoorde tot de A-kern van WS Lauwe vanaf het seizoen 1976-1977 (derde klasse A) tot en met het seizoen 1980-1981 (eerste provinciale) en combineerde dit met zijn studies geneeskunde.

Hij speelde samen met o.a. speler-trainer Lucien Ghellinck, Milo Baekelandt, Dirk Blancke, speler-trainer Fernand Goyvaerts, "zwarte panter" John Dujardin, Bart Vanneste, Bart Maes, Guido Follens, Carl De Keyzer, Rudy  Ducoulombier, Lorenzo Staelens, Hein Vanhaezebrouck en ook onder leiding in 1980 van trainer Jacques "Jacky" Stockman.

WS Lauwe 1981 - boven, van l.n.r.: Bart Vanneste, Yvan Reynaert, Dirk Decraene, Francis Viaene en Hein Vanhaezebrouck - onder, van l.n.r.: Dirk Tomme, Rudy Ducoulombier, Jean-Marie Ameye, Stefaan Accou, Dirk Blancke en Pol Deturck.


Hij speelde met Lauwe als verdediger een bekermatch (1/16 finale) op zaterdag 30 oktober 1976 in het Astridpark tegen de sterren van RSC Anderlecht, onder leiding van de "tovenaar Raimundo" die Hans Croon als trainer had vervangen in het seizoen 1976/1977 (7.500 toeschouwers).

Anderlecht had een goeie week daarvoor, op 20 oktober 1976, thuis het Turkse Galatasaray ingeblikt met 5-1.

De ploegopstellingen:
Francis krijgt als opdracht geen meter te wijken van Rensenbrink. Rob vraagt hem of dat de ganse match zal duren.

Francis kwijt zich aardig van zijn taak en na een sliding tackle raakt hij de enkel van Rensenbrink, die kreunend neerkomt. Raymond Goethals woedend en Francis wordt uitgejouwd door duizenden Anderlecht-supporters ... Eén van de Lauwe-supporters is zijn toekomstige echtgenote Rose-Anne Bogaert, ze doet even of ze haar Francis niet kent ...


Francis Viaene in duel met Duncan McKenzie.

Francis (met dijverband) is één van de twee ploegmaats.
Met Francis tijdens de klasreünie in 2017.




Lauwe verliest met 7-0 en de doelpunten voor Anderlecht worden gemaakt door Van der Elst (1-0,3-0),  McKenzie (2-0,5-0), Rensenbrink (4-0), Ressel (6-0) en Ruiter op penalty (7-0).

Enkele dagen later, op 3 november 1976, wordt Galatasaray met dezelfde cijfers als in de heenmatch verslagen (1-5).

De match op 30 oktober 1976 was niet de eerste bekermatch van Lauwe in en tegen Anderlecht.

De eerste bekermatch werd gespeeld op vrijdag 26 augustus 1966 (1/64 finale). Na de match verwierf Lauwe het etiket "klein Anderlecht" , nadat Anderlecht niet zonder moeite won met 1-0 dankzij een doelpunt van Paul Van Himst, in de tweede helft.

"Polle Gazon" zag steeds maar Windels opduiken, na de match werd hem verteld dat er een tweeling bij Lauwe speelde ...

Over die eerste bekermatch tegen Anderlecht schreef ik een uitgebreider afzonderlijk stukje (hier klikken).

De tweede bekermatch werd gespeeld op zaterdag 28 februari 1976 (1/4 finale - 9.500 toeschouwers).

De doelpunten voor Anderlecht werden gemaakt door Van Binst (3), Andersen (2), Van der Elst en Van Poucke.

Ploegopstellingen:
  • RSC Anderlecht: Jan Ruiter, Michel Lomme, Hugo Broos, Erwin Vandendaele, Jean Dockx, Arie Haan, Michel De Groote, François Van der Elst, Gilbert Van Binst (Marcelin Merken), Torsten-Frank Andersen, Rob Rensenbrink (Ronny van Poucke).
  • KWSC Lauwe: Didier Vandenabeele, Yvan Heughebaert, Milo Baekelandt, Rik Samoy, Fernand Goyvaerts , Lucien Ghellinck, Andre Libon, Stanislas Serafin, Roland Keygnaert, Van Kersschaever en Lieven Vandevenne.
Lauwe verloor met 7-1, het scoreverloop:

Van der Elst (1-0), Van Binst (2-0,3-0,6-1), Andersen (4-0,5-0), Samoy (5-1), van Poucke (7-1).



Begin jaren 1980 schreef Marc Lerouge een artikeltje over het Kleine Anderlecht.











maandag 16 oktober 2017

NMBS



Op 9 december 1974 word ik aangeworven als "tijdelijk" contractueel opsteller in het goederenstation Brussel Klein Eiland (in december 1976 word ik statutair na een examen).

Brussel Klein Eiland is gelegen langs de spoorlijn 96A ten zuiden van Brussel-Zuid op het einde van de Tweestationsstraat in Anderlecht.

Brussel Klein Eiland
De stationschef heet Gowy en ik word verwelkomd door onderbureauchef Denis Vancraen. Hij trekt bijna een volle dag uit om mij een rondleiding te geven in het station.

Het duurt een tijdje voor ik vertrouwd geraak met het plaatselijk jargon: "Remise et prise à domicile", "Bureau restant" en "Souffrance".

Na een week mag ik optrekken om de nachtshift te doen.

Na een tijdje word ik overgeplaatst naar het station Halle en dit tot 31 juli 1975. De dag daarop vang ik mijn legerdienst aan bij de Zeemacht voor elf maanden.

In Halle is Vergracht de stationschef en ik word de adjunct van ontvanger Julien Taelman, die ook de "aanhorigheden" Vorst-Zuid, Huizingen, Buizingen, Lembeek en Ruisbroek controleert op gebied van financiën.

Julien is van Wortegem-Petegem en we nemen dezelfde trein op de Lijn 89. In Brussel-Zuid is het overstappen richting Mons. Pendelen tussen Wevelgem en Halle met de trein neemt toch wel wat tijd in beslag.

Met een collega van toen, Guido Nelis, zal ik later nog veel samenwerken op het hoofdbestuur.

Na mijn legerdienst hervat ik op 1 juli 1976 - het wordt een snikhete dorstige zomer met "zomeruren" -  het werk bij de NMBS en kom ik terecht op de toenmalige 1ste sectie van de Groep Brussel "Personeel en Sociale Zaken" op de dienst "aanwerving en examens".

De verschillende bureaus zijn gelegen in de Fonsnylaan 47B vlakbij het station Brussel-Zuid. Een "paternosterlift" verbindt er de verdiepingen.

Fonsnylaan 47B

Onderbureauchef van de 1ste sectie is Roger Van Steenberge, hij wordt mijn "spoorwegvader".


Met Roger op zijn pensioenfeest.

Andere collega's zijn o.a. Luc Coppens, Guy De Scheemaecker (met wie ik later nog zal samenwerken in het station Kortrijk) en de absolute vedette "Franske" Letellier.

Hoe zijn naam juist geschreven wordt? Eén "t*t" en twee "l*ll*n" antwoordt hij steevast aan de telefoon.

Collega's die er later bijkomen: Luc Antoons, Christine Moerenhout, Anita Verminnen, Marina Mortier, ...

Na de oliecrisissen van de jaren 1970 komt de economie sterk onder druk te staan en neemt de werkloosheid toe.

De toenmalige regeringen beslissen om over te gaan tot massale aanwervingen bij de overheid en vooral bij de NMBS.

Op de aanwervingsdienst waar ik tewerkgesteld ben worden jarenlang elke week op maandag tientallen mensen aangeworven, als statutair, contractueel of onder een "nepstatuut".

Op de aanwervingsdagen zijn ook steeds de vakbonden aanwezig. Het zijn gouden dagen voor hen, ze kunnen massaal veel zieltjes winnen voor hun winkel.

Wanneer Roger Van Steenberge vertrekt naar de pensioendienst op het hoofdbestuur in de Frankrijkstraat wordt hij opgevolgd door Georges Deroubaix.

Georges woont in Anderlecht, op een boogscheut van het Constant Vanden Stockstadium. Uiteraard is hij supporter van de lokale voetbalploeg.

De groep Brussel in de Fonsnylaan is een echte kweekvijver van (latere) hogere ambtenaren. Op de P1 heb je Roger Van Steenberge, op de P2 Marc Vanlaethem (later voorzitter ACV-Transcom), op de P3 Erik Vercruysse en op de P4 baremering Jan De Geijselaer.

De chef van al die bureaus "P" is Henri Goddé.

Met Jan De Geijselaer en Geert Vandroogenbroeck op het pensioenfeest van Roger Van Steenberge.

Wanneer ook Georges Deroubaix naar het hoofdbestuur vertrekt (examencommissie) mag ik hem als onderbureauchef opvolgen.

Op de P1 Groep Brussel.

In 1984 zoeken ze tijdig een opvolger voor Maurice Debacker op het hoofdbestuur.

Directeur Michel Bouquiaux schakelt Roger van Steenberge in als tussenpersoon. Roger kan mij overhalen om de stap naar de Frankrijkstraat 85, aan de andere kant van het station Brussel-Zuid, te zetten.

Frankrijkstraat 85.
Vanaf 1 oktober 1984 kom ik terecht op het principebureau van de bezoldigingen en werk er als onderbureauchef, bureauchef en afdelingssecretaris.

Collega's van toen zijn Bob Monstrul, Jan Somers, Odon Libert, Daniel Clamot, Pierre Sindic en Dirk Verdickt.

Voor de tweede keer hebben regeringsbeslissingen gevolgen voor onze werkzaamheden.

Na de massale aanwervingen op instructie van de regering volgen nu de besparingsmaatregelen (3 "indexsprongen", forfaitaire indexering "centen i.p.v. procenten", loonmatiging, solidariteitsbijdrage, bijzondere bijdrage voor alleenstaanden en kinderloze gezinnen, uitbetaling van de bezoldigingen "na vervallen termijn", ...).

Dat heeft allemaal gevolgen voor ons bureau "54-21", dat de principes beheert betreffende de barema's, indexering, sommige toelagen, het vakantiegeld, de jaarpremie en de bezoldiging van de buitenlandse handelsagentschappen en het ter plaatse aangeworven personeel in Lille, Parijs, Londen, Keulen en Basel.

In 1994 werken we een baremaherziening uit, de eerste na de grote herziening van 1979.

Wegens gezondheidsperikelen waarover ik reeds een stukje schreef (zie link) kan ik aan de slag in het station Kortrijk, op 10 minuutjes van mijn woonplaats in Wevelgem.

In die periode heb ik heel veel te danken aan Erik Vercruysse, die mij redt van een vroegtijdige pensionering wegens ziekte.

Erik sterft veel te vroeg, in 2014.

Niet alleen aan Erik heb ik veel te danken, ook aan de collega's van het station Kortrijk.

Tijdens mijn revalidatieperiode komt Rik Allegaert mij halen met het regiovoertuig en brengt hij mij na de dagtaak opnieuw thuis. Dat apprecieer ik nog steeds!

Kortrijk is een actief station, onder impuls van stationschef Jean-Pierre De Clercq, en bovendien een leuke werkplek. Voor de insiders word ik er "mesjeu arnoe" en collega Luc uit Menen komt aan zijn naam "moelinare". Samen hebben we ooit het kasteelbier in de thuishaven van onze chef geproefd ...

In het najaar wordt elk jaar een toeristische week georganiseerd, ik herinner mij de Ardense week.

Later staat ook de Kerstactie in de decembermaand op de agenda.



Met Eric Vanbeckevoort, in een kersttrein genietend van een speciale kerstfles.
In 1997 wordt 150 jaar lijn 66 (Kortrijk-Brugge) gevierd. Ik hoor sommigen zeggen, mezelf inbegrepen, de belangrijkste lijn van de regio Kortrijk na de lijn "69" (Kortrijk-Poperinge). Er wordt in elk station tussen Kortrijk en Brugge halt gehouden, o.a. om het boek "De Droogenbroodroute" voor te stellen en de dorstigen te laven. Auteur Frans Waeyaert speecht in elk station, in het eindstation Brugge gaat het al wat moeilijker.





Mijn Kortrijkse periode duurt precies 8 jaar, van 1 februari 1997 tot 31 januari 2005, op het einde bij de Directie Netwerk - Regio Kortrijk als Chef Algemene Diensten (verantwoordelijk voor het personeelsbeleid, het economaat, het onthaal van de nieuwe personeelsleden en de administratie in het algemeen).

Station Kortrijk.
Het doet ook goed de ivoren toren in Brussel te kunnen verlaten en de NMBS op de werkvloer te leren kennen.

Mijn collega's in Kortrijk zijn o.a. Frans Devaere, Franky Ghekiere, Jean-Pierre Demeyere, Ria Demiddeleer, Ignace Vanhouwaert, Jacques Bekaert, Stefaan Depuydt, Luc Dedeurwaerder (overleden in 2017), Jean-Marie Vandenbroucke, Johan Claeys, Lode Messiaen, Guy De Scheemaecker, Johan Afschrift, Luc Demeulenaere, ...

Luc Dedeurwaerder


De regiomanagers van die periode zijn Jean-Pierre De Clercq en Eric Vanbeckevoort.

Regioleiding 2014.

Op 1 januari 2005 krijgt de NMBS een nieuwe structuur en ik maak van de gelegenheid gebruik om terug de stap te zetten naar Brussel en vanaf 1 februari 2005 word ik tewerkgesteld bij B-GB.302 bij de exploitant NMBS, een dienst die geleid wordt door Luc Hastir en rechtstreeks afhangt van Gedelegeerd Bestuurder Marc Descheemaecker, die ik persoonlijk leer kennen en appreciëren.

Na zijn periode als CEO bij NMBS schreef Marc Descheemaecker "Dwarsligger".


Het bureau "B-GB.302" is gelegen in de Hallepoortlaan, op een 5-tal minuten van het station Brussel-Zuid en o.a. verantwoordelijk voor de "Personeelskaders en -effectieven".

Hallepoortlaan 40.
Bij het afscheid van Marc Descheemaecker.
Op 1 juli 2007 word ik door de Raad van bestuur aangeduid als afdelingschef bij B-RZ (Reizigers), dat via B-RN (Reizigers Nationaal) en B-MO (Mobility) van naam verandert om uiteindelijk B-TR te worden (Transport - B-TR.01 - afdeling verantwoordelijk voor personeel en organisatie).

Mijn voorgangers zijn Gilbert Pandelaers en Roger Van Den Rijse.

Mijn meer dan 40 medewerkers verspreid over de 3 bureaus verdienen allemaal een dikke pluim!
Naar aanleiding van een onthaalsessie in februari 2009.

Op de achtste verdieping in het Atriumgebouw;

Directeur-Generaal bij B-RZ, B-RN en B-MO is Sabin S'heeren en bij B-TR Etienne Deganck.
Op 1 mei 2015 word ik gepensioneerd. Mijn terechte opvolger is mijn rechterhand Dirk Bieseman.

Dirk Bieseman helemaal rechts en Rita Moosen aan het woord tijdens een onthaalsessie.
Een overzichtje van mijn loopbaan:
09.12.74 : aanwerving als opsteller
20.05.83 : onderbureauchef
30.03.89 : bureauchef
01.07.95 : afdelingssecretaris
01.03.05 : adjunct eerste inspecteur
01.06.06 : eerste inspecteur
01.07.07 : afdelingschef (eerste inspecteur)
01.06.09 : afdelingschef (eerste inspecteur-afdelingschef)
01.05.15 : pensioen












dinsdag 10 oktober 2017

Jeugdclub Ten Goudberge



Eind jaren 60 zijn enkele mensen van oordeel dat een nieuw jeugdhuis in het sterk verzuilde Wevelgem op zijn plaats zou zijn.

Op 5 maart 1967 wordt jeugdclub "Ten Goudberge", als één van de eerste in Vlaanderen, opgestart onder impuls van bezieler Paul Leman.

Het Sint-Pauluscollege laat ons de keuze, op woensdagnamiddag: sport of de jeugdclub. Enkelingen kiezen voor de jeugdclub, ik ben erbij.

We pingpongen en leren er roken, Visa en Zemir, de sigaretten die ook de subregenten roken in de studiezaal.

We luisteren ook naar de nieuwste hits op de jukebox, ik herinner me vooral “Ruby Tuesday” van de Stones.

In de nacht van vrijdag 30 op 31 januari 1970 gaat de jeugdclub volledig in de vlammen op. Onvoldoende gedoofde sigaretten na een avondvergadering, volgens het parket.

Tot aan de brand verblijven ook nonnetjes in het gebouw. Ze worden tijdig gered.

Na de heropbouw en herinrichting wordt de jeugdclub heropend op 15 november 1970.

Er wordt geopteerd voor een polyvalente ruimte met o.a. een beweegbaar podium.

De "T-dansants" groeien uit tot mastodont-vertoningen die onderbroken worden door kleinkunstavonden, optredens, films of gewoon stille instuiven met gezelschapsspel (o.a. schaken).

Velen verkiezen, al dan niet gecombineerd met de jeugdclub, andere uitgangsoorden zoals de dancing in het vijverhof, later de Kuurnse danstempels, 't Zwingelkot (1971) en daarna De Gouden Os (zie link).
 
De eerste bezoldigde permanent verantwoordelijke is Jan Coucke.

In de loop der jaren passeren verschillende permanent verantwoordelijken de revue:
  • Jan Coucke (1971-1972)
  • Caroline Valcke (1972-1973)
  • Hendrik Depuydt (1973)
  • Paul Leman (1973)
  • Jean Vanwalleghem (1973-1974)
  • Hendrik Vanhaverbeke (1974)
  • Frans Donckels (1974-1976)
  • Paul Leman (1974-1980)
  • Joseph Grijspeert (1976-1978)
  • Liliane Gheysen (1978-1981)
  • Katleen Verschoore (1980-1983)
  • Geert Knockaert (1981-1988)
  • Jan Vanwolleghem (1983-1987)
  • Achile Dejonge (1984-1985)


Ik help Frans Donckels met het opstellen van een jaarverslag.

Frans Donckels en Marie-Paule Dejaeghere
 

Alle grote namen van de kleinkunst zien we er optreden: Zjef Vanuytsel, Willem Vermandere, Hugo Raspoet, Jan De Wilde (op 27 juni 1971 en 23 januari 1993), Alfred Den Ouden (op 27 juni 1971), Urbanus, ...
 
In 1990 neemt Paul Leman afscheid van de Jeugdclub.
 

 
 

In 2002 wordt 35 jaar Jeugdclub gevierd.
 
 

zaterdag 7 oktober 2017

Een carrièreswitch in 1951, van onderwijzeres naar bakkerin ...


Berthe Degroote, mijn moeder, wordt geboren in Oostende op 27 februari 1925 als tweede kind van een kroostrijk gezin van negen kinderen.

Berthe, staand rechts.
 
 
Haar ouders zijn Josephine Lamoot en Maurits Degroote.
 
Maurits Degroote en Josephine Lamoot.


Het eerste documentje dat ik terugvind in onze familiearchieven is het prentje van haar plechtige communie, die ze samen met haar oudste zus Denise doet in de soldatenkring te Wevelgem op 4 augustus 1935.


Na het uitbreken van de tweede wereldoorlog start ze in september 1940 met haar studies als onderwijzeres in de normaalschool van Tielt.
 
Aan de foto's te zien ogenschijnlijk toch een periode zonder veel zorgen.


1ste Normaal A in 1941 - Berthe staande vierde van links..
Een vraagstukje natuurkunde in februari 1941.
Augustus 1943 - Berthe bovenaan, tweede van rechts.

In 1943 wordt in de normaalschool te Tielt een groet gebracht ... naar verluidt betreft het een "Piusgroet"?!

Juli 1944, Berthe tweede van rechts.

Juli 1944, Berthe tweede van rechts onder de vlag.
Juli 1944, Berthe derde van rechts middenste rij.
Juli 1944.
Oktober 1946 in Roeselare, Berthe rechts midden met bril.
Oktober 1946 in Roeselare, Berthe rechts midden.
1947
Bovenaan rechts, Berthe op zeeklas.
"Juffrouw" Berthe, ons moeder, behaalt haar diploma van onderwijzeres en geeft  les van 1 oktober 1944 tot 2 september 1951 in de Guido Gezellelaan 77 te Menen (2de graad), nu Blijdhove.


Klasfoto daterend van mei 1949.



 
Einde jaren 1940 begin 1950 leert ze mijn vader Georges Seynnaeve kennen.







Mooi ...
Op 24 augustus 1951 stappen ze naar de notaris en sluiten een huwelijkscontract.





Op 28 augustus 1951 treden ze in het huwelijk.






Mama met haar vader.

Papa met zijn zus "tante" Maria.




Het feest wordt gehouden in het ouderlijk huis van mijn moeder, in de Kroonstraat 3 te Menen.














Na haar huwelijk verhuist ze eind 1951 naar Wevelgem en wordt er bakkerin op de Wijnberghoek.
 
12 juli 1959 - op het verlovingsfeest van haar zus Nicole.
 

Vanaf 1 september 1957 worden er ook kruidenierswaren verkocht, later worden dat de Fort Producten met de spaarzegeltjes.
 
 

Ze laten de ouderlijke woning verbouwen door de gebroeders Clicque uit de Nachtegaalstraat en een nieuwe bakkerij wordt achteraan het huis gebouwd.

Daartoe zijn leningen noodzakelijk:
  • op 24/08/1962 bij "De Noordstar en Boerhave" (300.000 BF)
  • op 01/06/1965 bij de "Federale Kas voor het Beroepskrediet te Kortrijk" (250.000 BF)
Op het jaarlijkse bakkersfeest in december ontbreken ze niet.





In het gezin worden 4 kinderen geboren:
  • Johan, op 29 december 1952
  • Arnold, op 4 december 1954
  • Renaat, op 25 september 1958
  • Willem, op 31 juli 1964
Johan met tante Nicole bij de Sint.


Johan en Arnold aan zee.
Geboorte Renaat.
Arnold en Renaat bij de Sint.
Renaat met mama, buren Lionel en Trees staan op de kijk.
Jongste broer Willem (onderaan midden met bril) met de handbalploeg van Sint-Paulus, met Lorenzo Staelens, Hein Vanhaezebrouck en Rudy Ducoulombier.
 
 


Ondertussen is Johan, net zoals ik, gepensioneerd. Hij is verhuisd naar Texas (zijn vierde staat na Connecticut, NY en WV) en speelt opnieuw gitaar ...

Ik werk verder aan mijn memoires ...

Papa Georges sterft op 24 juni 1993.

Zijn lievelingsprogramma was "Opera en Belcanto" op zondagnamiddag en elke middag stipt om 12u30 luisterde hij naar het weerbericht op Hilversum 3 "Mededelingen voor land en tuinbouw". Blijkbaar had hij meer vertrouwen in de Nederlandse weermannen dan de Vlaamse.




Mama Berthe sterft op 9 september 1997.

Ze hoorde graag "Quand le soleil dit bonjour aux montagnes" van Lucille Starr en "Bij de muur van het oude kerkhof", een hartverscheurende tranentrekker. Ik laat het haar dikwijls zingen ...

Op het einde van elk schooljaar zingt ze ook telkens een liedje dat volgende tekst zou moeten hebben:

Loin les cahiers les livres
courir en liberté
cela s'appelle vivre
c'est bon pour la santé!