Frankrijk heeft een verschrikkelijk woord, vind ik, voor een verkiezing: "scrutin", ik huiver hier als ik het woord hoor op radio of TV, echter niet omdat ik niet van verkiezingen zou houden, dat weten velen onder jullie wel.
Maar dit terzijde.
Eerst even terug naar het vaderland. De Belgen in EU-landen zijn misnoegd omdat ze niet wisten dat ze zich (extra) moesten registreren voor de Europese verkiezingen. Dat meldt vrt.be. Het gevolg van een gebrekkige communicatie van Buitenlandse Zaken?
Velen dachten dat ze automatisch waren ingeschreven voor de Europese verkiezingen dankzij hun registratie voor de federale verkiezingen (dat is trouwens het geval voor Belgen die buiten de Europese Unie wonen). Niet dus. Geen registratie, geen stem voor de Europese verkiezingen.
Ofwel moest je je extra registreren ofwel moest je dat doen bij de lokale autoriteiten om te kunnen stemmen op de plaatselijke Europese lijsten van het land waar je woont. Dat laatste heb ik gedaan, al in 2015 toen we definitief verhuisden naar Frankrijk.
Ik heb wel mijn stem kunnen uitbrengen voor de federale verkiezingen, met de post. Toen ook al was er onduidelijkheid, over het al dan niet frankeren van de terug te sturen omslag met de uitgebrachte stem. Je moest de omslag zelf terugsturen maar betekende dat "gefrankeerd"?
De Dordognevrienden hadden dit ook al terecht opgemerkt, alsook het volgende.
Hoe veilig zijn onze adressen in onze ambassades?
Ik ontving een schrijven van Open VLD - hoe komen ze dus aan mijn adres? - en ze schrijven zelfs dat ik mij registreerde als kiezer en dus ik dus mee de richting kan bepalen van ons land en de EU.
Open VLD, gewoon niet doen ...
Zeer opmerkelijk ook, de brief was verstuurd vanuit Nederland en niet via Biepeust, het favoriet overheidsbedrijf van mijn vriend Dirk, een Oostenrijkse Menenaar.
Keren we terug naar de scrutin van de dag, hier enkel Europese verkiezingen en geen stemplicht.
Frankrijk heeft recht op 79 van de in totaal 705 Europese zitjes. Je kunt kiezen tussen 34 lijsten.
Hoe geheim verloopt het hier en hoe groot is het democratisch gehalte?
De voorzitter van het bureau waar ik me moest aanmelden was de burgemeester, ja die moet blijkbaar werken op een verkiezingsdag en neen, hij was geen kandidaat.
Voor kandidaten, hoewel er 79 op een lijst staan, kan je hier niet kiezen, je kiest voor één van de 34 ingediende lijsten. Hoe doe je dat? Geen richtlijnen vooraf ontvangen ...
Niet elektronisch of met het rode potlood zoals in mijn vroegere gemeente in het vaderland. Je begeeft je naar een tafel waarop alle verkiezingspamfletten uitgestald liggen, niet van alle partijen want ze hebben niet allemaal genoeg budget. Terwijl iedereen op zijn gemakje kan toekijken, neem je een pamfletje van één, of van enkele, of van alle partijen. Wat als je nu wil stemmen voor een partij die het geld niet had om eentje te drukken? Gewoon uitprinten vanop de site van de betrokken partij en meebrengen. Absolute geheimhouding voor wie je kan of niet wil stemmen verzekerd.
Eén van die pamfletjes stop je in een blauw omslagje, die daar ook ergens op een tafel liggen, in een met gordijntjes afgeschermd (!) kieshokje. De eventuele overige pamfletjes gooi je in de papierbak in het hokje.
Als je ze goed tegen mekaar zou houden, zou je gemakkelijk twee van zo'n envelopjes in de urne kunnen stoppen als de aandacht van de voorzitter even afgeleid wordt. Bij hem worden ook je registratie en identiteit gecontroleerd.
Leuk moet het ook zijn in de telbureaus wanneer de omslagjes geopend worden. Naar verluidt wordt iedereen vooraf gefouilleerd op vergeten, meegebrachte of rondslingerende pamfletjes ... gelukkig maar.
Voilà, even een stukje een ervaring tussendoor, het was lang geleden, nu terug naar het grotere werk, "Wevelgem in de Tweede Wereldoorlog".
