De zee van Ochotsk

Dit literair debuut, een verhalenbundel, van de hand van Wevelgemnaar Danny Chambaere kocht ik in 1998 als lid van het Davidsfonds.

 

Begin januari van dit jaar kocht ik zijn tweede werk "Spanooghes Queeste". Toen ik zijn tweede werk ging afhalen bij hem thuis maakte ik van de gelegenheid gebruik om "De Zee van Ochotsk" te laten signeren.

 

 

Ik moet nog starten met "Spanooghes Queeste".

 

Gepensioneerden komen tijd te kort.

 

Eerst wilde ik "De Zee van Ochotsk" herlezen en dat is nu gebeurd.

 

Het vijfde verhaal heb ik in het bijzonder gesmaakt: "Schliemanns Wraak", volgens de achterflap het verhaal van een jonge archeoloog op zoek naar zijn Troye die een bescheiden versie van Medusa tegen het lijf loopt.

 

Altijd interessant als de auteur over zijn werk zelf wat bespreking toevoegt op Internet (hier klikken).

 

Over het vijfde verhaal schrijft hij:

 

"Schliemans wraak" is het verhaal van de onzekerheid over de uitwerking van onze daden. Het vernederde jongetje wil weerwraak nemen op zijn pesters en treft, geheel ongewild, een onschuldig kind. Dan doet hij wat o zo menselijk is : hij schuift de zwarte piet door naar iemand anders die het in zijn ogen verdient om gestraft te worden."

 

Het verhaal moet zich afspelen in Wevelgem en de jonge "Schliemann" doet denken aan Danny zelf die van jongs af aan geboeid is door de geschiedenis van de Guldenbergabdij in zijn gemeente.

 

Elke Wevelgemnaar die Danny kent kan echter moeilijk geloven dat hij in staat zou zijn om tot een wraakoefening over te gaan zoals beschreven op het einde van het verhaal. Hoewel, meeloper "Commeyne" ("hij zou zelfs niet mogen deelnemen aan het kantonaal examen") verdient het wel om gestraft te worden.

 

Bovendien is inderdaad niets menselijks ons vreemd.

 

Ik heb het persoonlijk meegemaakt in het derde "bewaarklasje" bij zuster Serafien op de Wijnberghoek.

 

Samen met klasgenoot Johnny Staelens moest ik op de eerste verdieping een legodoos halen. Bovenaan de trap liet ik de doos per ongeluk vallen, alle legoblokjes kwamen met veel lawaai op de gelijkvloers terecht. Zuster Serafien kwam buiten gestormd en ik schoof de schuld in de schoenen van Johnny, die niet reageerde. Hij werd gestraft. Dubbel laf van mij, Johnny verdiende het niet om gestraft te worden, hij had me niets misdaan.

 

Later heb ik er Johnny nog over gesproken tijdens een van onze bijeenkomsten van het geboortejaar 1954. Hij herinnert zich niets meer en heeft er geen trauma aan overgehouden. Het blijft mij nog altijd een beetje achtervolgen.

 

Terug naar het verhaal van de jonge archeoloog.

 

"Toen waren vieruurtjes nog heel gewoon".

 

Ook bij ons thuis stond dagelijks een "tussendoortje" op het programma. Meestal bijna een volledig klein, liefst vers, broodje, voor het grijpen bij ons, chocolade van Côte d'Or en melk uit de frigo.

 

Alle dagen vers brood eten als bakkerszoon was niet evident. Eerst moest het "oud" brood op, wat overbleef van de dag ervoor. Vroeger kon je nog brood verkopen van de dag ervoor, dat was bestemd voor de slechte betalers.

 

Hier in de Dordogne nemen sommigen nog altijd een vieruurtje, "goûter" is niet alleen smaken maar ook in de loop van de namiddag een hapje eten en "prendre un goûter" is een vieruurtje gebruiken.

 

"Venderen" of "tjolen", mooi Wevelgems voor ronddolen.

 

De auteur is ook helderziende en voor op zijn tijd. Plots bevinden we ons in de Steenkistestraat. Vorig jaar kreeg Wevelgem er een Constant Vansteenkistestraat bij.

 

Constant Vansteenkiste, een uitvinder, geboren te Wevelgem in 1869, lag aan de basis van de industrialisatie van de vlasbewerking.

 

In de Steenkistestraat van het verhaal "woonden er niets dan schorremorrie en vechtersbazen ... die preute durfden zeggen ..."

 

"Als Apaches, Cochise uit Rin Tin Tin op Rijsel, doken ze schijnbaar uit het niets op, vier jongens."

 

Rijsel 1 en 2 van toen, de voorlopers van Frankrijk 1 en 2, nu TF1 en Antenne 2 ...

 

"Coolsaet was de nieuwe schrik van de school. Hij kwam uit Wallonië. De Wale-pays."

 

Coolsaet, die iedereen ter plaatse doet verstenen van schrik, staat voor de bescheiden versie van "Medusa".

 

Coolsaet had "ook nog een zusje, een beetje simpel, vertelde men. Ongelukkig heet dat in West-Vlaanderen".

 

In West-Vlaanderen kan iemand ongelukkig zijn en toch meestal gelukkig.

 

Meester Vancompernolle die met zijn harde houten lineaal op de knokkels van je handen sloeg. Ik heb er maar één gekend die tot zoiets in staat was toen ik in de lagere school zat, hij was niet groot.

 

"Gij hebt mijn Anglade gepakt, manneke!".

 

De foto's van wielrenners gevoegd bij de pakjes kauwgom, we hebben ze nog verkocht in onze bakkerij. "Eentwa van ne frang" kopen zoals zwarte rekkers en vlees zonder been. Dat was niet echt rendabel en noch de core business van onze bakkerij.

 

Vooral "Schliemanns Wraak" deed me terugdenken aan mijn jeugd en verdiende daarom een plaatsje in mijn gedenkschriften.

 

Verder veel leesgenot!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

 

 

 

 

De belangrijkste overwinningen van Rik Van Looy

Begin jaren 60 werd ik supporter van Rik Van Looy, onder invloed van Lucien Staelens, de schoenmaker uit de Wijnbergstraat in Wevelgem.

Lucien kon echt lyrisch vertellen over de overwinningen van Rik II.

Als supporter van Van Looy kon je onmogelijk supporter worden van Merckx. Rik had tegenstanders van formaat gekend, Poblet, Anquetil, Van Steenbergen, De Bruyne, ... Eddy niet, althans volgens Lucien.

Ik liep rond met een petje van Van Looy en droomde ervan om als fietsende bakkerszoon ooit een groot wielerkampioen te worden.

Ik had ook een petje van Anderlecht.

Jammer dat ik die petjes niet bewaard heb.

Een kampioen in het wielrennen of voetballen ben ik niet geworden.

Goeie herinneringen heb ik wel aan die mooie periode overgehouden.

Hier klikken voor mijn blog over de winnaars van Gent-Wevelgem

Hierna de belangrijkste overwinningen van Rik Van Looy.

25 maart 1956 Gent-Wevelgem

22 april 1956 Paris-Brussel

31 juli 1956 Scheldeprijs

29 maart 1957 Gent-Wevelgem

19 maart 1958 Milaan-San Remo

Hier klikken voor een filmverslag van MSR in 1958

20 april 1958 Paris-Brussel

Bevoorrading in Mons

10 augustus 1958 Belgisch kampioenschap

30 maart 1959 Ronde van Vlaanderen

11 oktober 1959 Paris-Tours

18 oktober 1959 Ronde van Lombardije

14 augustus 1960 Wereldkampioenschap

9 april 1961 Paris-Roubaix

15 mei 1961 Luik-Bastenaken-Luik

2 september1961 Wereldkampioenschap

25 maart 1962 Gent-Wevelgem

1 april 1962 Ronde van Vlaanderen

9 april 1962 Paris-Roubaix

2 maart 1963 Omloop het Volk

21 juli 1963 Belgisch kampioenschap

11 april 1965 Paris-Roubaix

8 oktober 1967 Paris-Tours

21 april 1968 Waalse Pijl

Uma Thurman op bezoek in jouw restaurant zonder dat je het beseft?

Stel, je baat een B&B en restaurant uit in Frankrijk en je krijgt op een bepaalde dag een actrice op bezoek. Niet de eerste de beste, nemen we Uma Thurman van de Tarantino-fims Pulp Fiction en Kill Bill.



Quentin Tarantino en Uma Thurman

Slechts na een bepaalde tijd kom je te weten dat zij het is en krijg je te horen dat ze 's anderendaags er opnieuw zal zijn, met familie.

Het overkwam Christine toen ze in 2009 "Les Tuileries de Chanteloup" uitbaatte in La Roche Chalais, gelegen in de Dordogne.

Onaangekondigd, geen paparazzi in haar kielzog, kwam Uma Thurman op vrijdagavond 15 mei 2009 aan in de "Tuileries", vergezeld van haar toenmalige niet onbemiddelde levensgezel Arpad Busson, zijn twee kinderen en een deel van zijn familie.

Vooraf was er wel vanuit Engeland een telefonische reservatie geweest voor 2 kamers en een tafel in het restaurant voor 9 en 2 personen.

In de loop van de avond vroeg Arpad Busson aan Christine of ze wist wie er op bezoek was. Nee dus, tot op het moment van zijn vraag. Ook de andere klanten hadden niets gemerkt.

Bleek dat Arpad Busson dat weekend in La Roche Chalais verbleef voor de begrafenis van zijn vader. De familie logeerde in het ouderlijk huis in de Rue de la Dronne. De twee kamers en het tafeltje voor twee waren gereserveerd voor de bodyguards.

Op zaterdagmiddag 16 mei was het gezelschap er opnieuw en kon de maaltijd buiten genomen worden.

Uma nam zelfs de tijd om een wandelingetje te maken met Christine in de tuin.

Arpad was gul bij de afrekening, een flink fooi werd voorzien.

 

 

 

Crazy Love, gebaseerd op het werk van Bukovski.

We halen er eerst even Wikipedia bij.

 

"Crazy Love is een Vlaamse episodefilm uit 1987 van Dominique Deruddere. De film is gebaseerd op dan wel geïnspireerd door het werk van Charles Bukowski.

 

We zien drie fases uit het leven van Harry Voss, "een mens op zoek naar liefde". In 1955 leert de twaalfjarige Harry zijn seksualiteit te verkennen onder leiding van zijn oudere vriend Stan. In 1962 is Harry een adolescent die te lijden heeft aan een zware vorm van acne, waardoor zijn succes bij de meisjes enigszins uitblijft. Ten slotte zien we in 1975 hoe Harry, nu aan de zelfkant van de samenleving, de liefde vindt voor zijn "Prinses", die helaas al is overleden.

 

In 1981 oogstte Tales of Ordinary Madness van Marco Ferreri, gebaseerd op werk van Charles Bukowski, heel wat bijval. Het leek daarom een goed idee om een internationaal project op te zetten waarbij regisseurs als Hector Babenco en Bigas Luna elk een bijdrage naar Bukowski zouden leveren aan een episodefilm, Love is a Dog from Hell, genoemd naar een poëziebundel van Bukowski.

 

De Vlaamse bijdrage A Foggy Night, was een bewerking door Dominique Deruddere en Marc Didden van Bukowski's verhaal The Copulating Mermaid of Venice, CA. Na afloop van de opnames in 1985 bleek echter dat de internationale partners zich uit het project terugtrokken. Deruddere liet zijn deel van de film aan Charles Bukowski zien, die zich enthousiast betoonde, met name over het andere einde dat aan het verhaal is gegeven.

 

Met de morele steun van Bukowski en met de productiesteun van Erwin Provoost, werd besloten de film op eigen kracht uit te breiden tot een drieluik. Enkel het derde deel is echt gebaseerd op een verhaal van Bukowski, de eerste twee delen, waarin we Harry Voss zien als jongen en als jongeman, werden bedacht door Deruddere en Didden.

 

De film viel niet overal in goede aarde. Met name de necrofilie in het derde deel kon rekenen op aanvallen. Daartegenover stonden aanmoedigende kritieken voor deze auteursfilm en een redelijke publieke belangstelling.

 

Op het Filmfestival van Gent van 1987 kreeg de film de Joseph Plateauprijs voor beste Belgische film, beste Beneluxfilm, beste regie (Deruddere), beste acteur (Josse De Pauw), beste originele muziek (Raymond van het Groenewoud). In 1990 kreeg de film een speciale Plateauprijs als de beste Vlaamse film uit de periode 1965-1990."

 

In 1987 werd bij velen dus het lijstje met de woorden eindigend op -filie iets langer. We waren al redelijk goed vertrouwd met woorden zoals hetero-, homo- en pedofilie. Kwam daar nu bij, necrofilie, het bedrijven van seks met een lijk. De belangstelling voor "filieën" was gewekt. Een andere vorm van parafilie is gerontofilie, hoewel dit niet in de film voorkwam.

 

We kregen er zowaar een filiefobie van.

 

In het begin van het stukje kwamen we al iets meer te weten over Charles Bukovski door op zijn naam te klikken.

 

Charles "Hank" Bukovski

 

Toenmalig Humo-journalist Martin Coenen sprak met de Amerikaanse auteur (hier klikken voor het interview).

 

 

 

Journalist Martin Coenen werkte ook voor "Wie schrijft die blijft" en moest wat over hebben voor zijn job. Om Bukowski te mogen interviewen, moest hij hem een originele brief schrijven, liters wijn aanvoeren en zichzelf zo ongeveer in een coma zuipen.

 

Er bestaan ook filmfragmenten van dit interview.

 

Hier klikken voor deel 1. 

Hier klikken voor deel 2. 

Hier klikken voor deel 3.

 

 

 

 

Het Verdriet van België - The Sorrow of Belgium - Le Chagrin des Belges - Der Kummer von Belgien

 

Ik was er als de kippen bij om dit meesterwerk in 1983 aan te kopen.

 

Toen (1980-1985) woonde ik in de Goudenregenstraat op de Wijnberghoek.

 

Goudenregenstraat 20

Een mens mag eigenlijk van niet veel dingen spijt hebben in het leven maar dat ik dit huis van de hand gedaan heb vind ik nog altijd een beetje een vergissing.

 

Mooi gelegen vlak tegenover de kerk, op een boogscheut van "den tempel", bijna aan de aankomst van de "Grote prijs gebroeders Clicque", een wielerwedstrijd die jaarlijks rond Pasen georganiseerd werd.

 

De enkele bomen die ik errond aangeplant had waren afkomstig uit Limburg. Scheutjes die Limburgse NMBS-collega's in Brussel hadden meegebracht voor mij.

 

Onlangs stelde ik vast dat de huidige bewoners ze verwijderd hadden. Iets van Limburg op de Wijnberg kon blijkbaar niet voor hen.

 

In die tijd werden er ook lentefeesten georganiseerd, de grote tent stond vlak naast mijn huis.

 

"Het Verdriet van België" las ik dus in de Goudenregenstraat. De eerste van de 27 hoofdstukken van "Het Verdriet" gingen een beetje moeizaam, net zoals de verfilming van de roman, een TV-serie uit 1994 van de BRTN. Het tweede deel "Van België" las als een trein.

 

Het duurde 30 jaar, tot in 2013, vooraleer Vlaanderen en vooral Wevelgem wist wie het hoofdpersonage was.

 

Op Vier liep een quiz "De slimste gemeente" en aan de Wevelgemse burgemeester Seynhaeve werd de vraag gesteld wie de hoofdfiguur was van "Het Verdriet van België". Jan, nochtans een verstandig man en een te duchten quizzer, bleef het antwoord schuldig. Met zijn familienaam moest hij het geweten hebben: Louis Seynaeve!

 

In Zuid-West-Vlaanderen leg je er straten mee, met de Seyn(n)(h)aeves, als je alle schrijfwijzen in aanmerking neemt

 

 

Op bladzijde 459 van zijn roman schrijft Claus zelfs dat de Seynaeves reeds in Wevelgem opdoken in de zeventiende eeuw.

 

Hoe kan dat aan de aandacht van de immer waakzame Jan ontsnapt zijn?

 

Begin jaren negentig verbleef ik een tijdje in Brussel en had ik het voorrecht om met Marc Didden over Het Verdriet van België en Louis Seynaeve een praatje te slaan, 's avonds, in het restaurant "El Greco" in de Vlees- en Broodstraat in Brussel.

 

El Greco in de Vlees- en Broodstraat

Ik hou van de films van Marc Didden, in het bijzonder van "Brussels By Night".

 

Marc Didden hielp ook mee aan de Vlaamse episodefilm uit 1987 van Dominique Deruddere "Crazy Love", een film gebaseerd op en geïnspireerd door het werk van Charles Bukowski.

 

Crazy Love

Ook "'t Bolleken", een van mijn favoriete romans van Cyriel Buysse, werd in 1988 verfilmd door Marc Didden voor TV.

 

 

 

In 2013 schreef hij "Hugo Claus, een hommage".

 

 

 

Boekbesprekingen en beschouwingen over "Het Verdriet van België" vind je in overvloed op het Internet. Op één feit wil ik de liefhebber van Claus nog wijzen.

 

Louis Seynaeve is op het kloosterpensionaat apostel Petrus en wie is een van de ander vier (later vijf) apostelen? Jawel, Byttebier, hij is apostel Barnabas.

 

Toeval bestaat niet.

 

.

De metamorfose van het station Wevelgem

"Johan Pardo is in het stationsgebouw van Wevelgem een pop-upkoffiezaak gestart. Hij heeft, samen met zijn vrouw Nele Leys, het stationsgebouw gekocht om er eind dit jaar zowel hun bestaande kaaszaak Mi Kaaza als een nieuwe koffiebar in onder te brengen." lezen we in het Laatste Nieuws van vandaag (hier klikken voor het volledige artikel).

We wensen Johan en Nele veel succes met de nieuwe zaak!

 

Ik ben heel blij met deze gang van zaken. Het stationsgebouw wordt gered van de leegstand en de trein blijft halt houden in Wevelgem, ook als het sneeuwt.

 

Station Wevelgem (foto Bruno Malfait)

 

 

De vroegere wachtzaal

De vroegere wachtzaal

De vroegere wachtzaal

De vroegere wachtzaal

 

Op vrijdag 28 juni 2013 werd het laatste ticket aan het stationsloket uitgeprint door Geert Holvoet. Ik kon het bemachtigen.

 

Geert Holvoet

 

 

 

Het eerste ticket werd verkocht in 1853.

 

De laatste verkopers in het station Wevelgem vóór Geert waren Danny Devos en Johan Mondy.

 

Danny Devos

 

Johan Mondy

Onze verkopers werden vervangen door een tickettenautomaat.

 

 

Na de sluiting van het station in 2013 stond het al die tijd leeg en was een toekomstige nieuwe bestemming onzeker. Ondertussen werd de goederenloods door de gemeente gerenoveerd met Europese subsidies, het resultaat mag gezien worden.

 

Gerenoveerde goederenloods

Gerenoveerde goederenloods

Gerenoveerde goederenloods

Ik vraag me af of het station in de toekomst nog zal bevlagd worden. Ik denk en hoop het wel.

 

 

Wanneer moet het stationsgebouw bevlagd worden?