Vond Luc De Vos inspiratie in de Frankrijkstraat of in de Fonsnylaan?

Recent was ik opnieuw in het vaderland, voor de begrafenis van mijn nonkel Rik uit Menen.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om een boekenbon in te wisselen voor twee boeken: 

- Philip Roth - Waarom schrijven? - verzamelde non-fictie 1960-2013

- VOS - Het leven van Luc De Vos van Leon Verdonschot

Ooit, rond 1988, was Luc De Vos van Gorky/Gorki werkzaam bij de spoorwegen, ik dacht en had horen zeggen in de Fonsnylaan nabij het Zuidstation maar in een interview met Humo spreekt hij van de Frankrijkstraat, waar het hoofdbestuur van de NMBS gevestigd was:

"Ondertussen moest er wel geld op de plank komen. Ik was net voor de Rock Rally gestopt bij de NMBS. Jarenlang deed ik hetzelfde parcours: met mijn R4’ke van Wippelgem naar het station van Wondelgem, en dan met de trein via Gent-Sint-Pieters naar Brussel-Zuid. 

Ik werkte vlakbij op de derde etage van een gebouw in de Frankrijkstraat. Ik was er het laagste van het laagste: ziektebonnekes invullen en de telefoon opnemen, that’s it. Ik verdiende er ongeveer 20.000 Belgische frank, zo’n 500 euro. En ik had een gratis treinabonnement. Dat scheelde in de portemonnee. Wilde ik voor de spoorwegen blijven werken, dan moest ik voor het examen van opsteller alle stations van België van buiten blokken, maar daar zag ik het nut niet van in. Einde NMBS-verhaal. 

Nadien ben ik bij de VDAB aan een opleiding voor kantoorklerk begonnen. Tot we bij Virgin Belgium een platencontract kregen."

Hoofdbestuur NMBS in de Frankrijkstraat.

Ik heb gewerkt in de Fonsnylaan 47B, bij de aanwervingsdienst op de eerste verdieping, van 1976, het jaar van de lange hete zomer tot 1984, toen ik werd overgeplaatst naar de Frankrijkstraat. Misschien heb ik daar Luc nog gekruist zonder het te beseffen.

Vanuit ons bureau in de Fonsnylaan hadden we zicht op de cafés recht tegenover de ingang van het Zuidstation.

De bureaus aan de andere kant van de  gang in ons gebouw hadden uitzicht op de sporen.

Verderop in de Fonsnylaan (49A) was de financiële dienst gevestigd en ook het bedrijfsrestaurant waar we nog een "pluske" saus konden vragen, er mocht vlees bij zijn, hoorde ik collega Luc Coppens telkens vragen.

Het was ook de tijd dat we nog onze dorst mochten lessen. Wij gingen liever een pintje drinken bij Mariette in de "Île de France", het café bij uitstek voor spoorwegmensen en gelegen aan de andere kant van het station, in de Frankrijkstraat, eerder dan recht over de deur in de Fonsnylaan. Logisch, onze chef had ook zicht op de Fonsnylaan.

Terug naar Luc De Vos.

In het boek over hem lezen we op pagina 56:

"Zijn zus Nicole, actief binnen de CVP, regelde via de oneindige connecties van die zuil een administratief baantje voor Luc bij de spoorwegen in Brussel. Het was een type baan waarin je zonder al te veel moeite op dezelfde stoel aan hetzelfde bureau kon blijven zitten om dezelfde formulieren in te vullen, om daarna je brugpensioen in te glijden. Luc haalde niet eens de eerste vakantie. Nicole: 'Het heeft vooral teksten opgeleverd, over de wekker op halfzeven en de heldentocht in de file.' Zijn familie was ontzet. Een baan als deze zonder een diploma: wat wilde hij nu nog meer?"

Soms vraag ik me af wie samen met Luc bij de spoorwegen heeft gewerkt. Hoe was hij als collega en zou hij ook nog een pintje gaan drinken zijn bij Mariette of in "Het land van Aalst"?