Steeds terugkerende dromen ...

Onlangs las ik in het Nieuwsblad een stukje over steeds terugkerende nachtmerries.

Daar moest ik even bij stil staan, niet alleen Freudiaanse versprekingen boeien mij, ook onze dromen.

Ik ben een goeie dromer, ik kan mijn dromen tamelijk goed onthouden.

De titel in het Nieuwsblad laat uitschijnen dat enkel nachtmerries of slechte dromen terugkeren. Bij mij keren er ook leuke dromen terug, vroeger meer dan nu.

Eén van die terugkerende dromen is dat ik kan zweven en vliegen, telkens in een andere context. Zeer grote afstanden kan ik op een enorme hoogte afleggen. Het moet niet altijd zo hoog zijn, me eventjes afduwen en ik zweef al enkele decimeters boven de begane grond en meestal ga ik zwevend "liggen", tot grote be- en verwondering van de aanwezigen in het lokaal. Ik ben de enige die daartoe in staat is. Een fluitje van een cent is het om mij tot aan het plafond te begeven. Daarbij moet ik niet zwaaien met armen en benen of trappelen met de voeten. In een fractie van een seconde ontsnap ik aan de zwaartekracht zonder bijzondere inspanning. Het bezorgt je een intens gevoel van macht en vrijheid. Een enkele keer vrees ik toch dat ik, op grote hoogte, de landingsplaats niet zal vinden. Nooit echter loopt de droom slecht af, nooit val ik naar beneden.

Waarom droomt een mens dat hij kan vliegen of zweven?

Volgens Freud kan een droom veel vertellen over de dromer. Hij noemde dromen dan ook 'de koninklijke weg naar het onbewuste'.

Ook op Internet kan je ingewikkelde verklaringstheorieën vinden.

Volgens mij moet dromen over vliegen geassocieerd worden met ambitie, assertiviteit en het verleggen van grenzen. Het zijn symbolische wensdromen die verwijzen naar het verruimen of beperken van de geest.

Anderen zullen misschien stellen dat een "vlieg- of zweefdromer" weinig of geen realiteitszin heeft en telkens wil ontsnappen als hij zich in een moeilijke situatie bevindt.

We laten het vliegen en zweven voor wat het is en stellen vast, samen met het Nieuwsblad, dat de meeste terugkerende dromen toch wel niet zo leuk zijn, ook niet bij mij. Nachtmerries zou ik ze niet noemen.

Een vervelende droom, die telkens in andere vermomming terugkeert, en dat geldt voor al mijn terugkerende dromen, heeft te maken met mijn laatste jaar humaniora in het Sint-Aloysiuscollege te Menen.

We behalen ons diploma hoger middelbaar en na enige tijd krijgen we bericht dat we een bepaald jaar opnieuw moeten doen, soms het laatste jaar, soms het voorlaatste. Van elk schooljaar moeten de schriften en administratie bewaard worden, men vindt niets meer terug en niemand gelooft dat we alle jaren met succes achter de rug hebben. Het voorlaatste jaar opnieuw moeten doen is dubbel erg want dat houdt in dat ook het laatste moet overgedaan worden. Ons behaald diploma tonen haalt niets uit, niets helpt. Ik besluit het jaar niet opnieuw te doen, ik werk toch al bij de NMBS maar ik twijfel, sommige andere klasgenoten beslissen het jaar toch opnieuw te doen ...

Een andere frustrerende terugkerende droom met hetzelfde thema "niet geloofd worden" draait rond mijn legerdienst. Ik ben al lang afgezwaaid en krijg een oproepingsbevel om opnieuw mijn legerdienst bij de zeemacht te vervullen. Niemand gelooft me, zelfs het tonen van mijn militair zakboekje met de datum van onbepaald verlof helpt niet. Op de eerste dag van mijn "tweede" legerdienst ben ik vruchteloos op zoek naar de medische dienst, ik wil de dokter spreken over de operaties die ik in Pellenberg heb ondergaan, ik wil afgekeurd worden ...

 

Pellenberg brengt ons tot een volgende recent terugkerende droom: na 4 operaties in de werkelijkheid - ik schreef er een stukje over (hier) - moet ik opnieuw geopereerd worden door Dr. Ignace Samson. De man overleed in februari 2014. Negatief aan die dromen is dat ik opnieuw onder het mes moet, positief dat Ignace nog leeft, jammer genoeg enkel in mijn dromen ...

 

Een ander recente droom die af en toe terugkeert, speelt zich af bij mijn vroegere werkgever, de NMBS. Ik ben met pensioen en toch ga ik nog steeds werken. Een ene keer ben ik blijven werken onmiddellijk na mijn opruststelling, een andere keer ga ik sporadisch een handje toesteken in een of ander dienst terwijl ik al op rust ben ...

 

Ik heb nog van die soort dromen met een terugkerend karakter, het lijkt maar niet op te houden. Ik vind mijn fiets of portefeuille niet, ben die verloren of gestolen ... iedere keer met een ander scenario.

 

Ja, ik ben een controlefreak.

Ik eindig met de meest nare, gênante en onprettige terugkerende droom.

Ik moet nodig een "grote boodschap"" doen en nergens is er een WC te vinden. Uiteindelijk zit ik mij te "ontlasten" midden in een ruimte waar iedereen me kan zien, op de koop toe er is geen WC-papier en meestal zit de WC-pot vol met drek en papier en is hij dus verstopt,  ik gebruik desnoods vodden die ik rond mij kan vinden ... ik zit werkelijk in de shit.

Gelukkig kom ik steeds clean wakker.

Ben ik de enige met zulke terugkerende dromen, vraag ik me af?