Na de tweede wereldoorlog werden de ouders van Frans Soenen aangepakt wegens vermeend “fout” gedrag tijdens de oorlog.
Frans
werd later mijn politieke vader en medestander in de Wevelgemse gemeenteraad.
Nooit hebben we het over die oorlogsperiode gehad. Jammer, een gemiste kans.
In
2004 schreef ik voor de heemkundige kring van Wevelgem, “Wibilinga”, zijn “In
Memoriam”.
“Zo
sterk en geen kracht meer
zo’n
wil en geen macht meer
een
moedig en eenvoudig man ging heen”
Vooraleer
op reis te vertrekken bracht ik Frans nog een bezoek op zaterdag 7 augustus
2004. Hij was lichamelijk enorm verzwakt maar zijn geest was nog zeer helder.
“Gisteren kreeg ik nog bezoek van de Burgemeester, secretaris en enkele
schepenen”, vertelde hij me en dit had hem deugd gedaan. “Ik ga sterven en heb
mijn begrafenis reeds geregeld. Ik heb geen ontslag als gemeenteraadslid willen
geven want ik wil als gemeenteraadslid sterven”.
Een
week later, op zaterdag 14 augustus 2004, stierf Frans aan kanker en verloor
Wevelgem een bijzonder sociaal bewogen raadslid met een groot hart. Het lijstje verenigingen waarvan hij deel uitmaakte en waarin hij zich ten volle inzette is
groot[1].
Frans was meer dan 32 jaar lang ononderbroken lid van de gemeenteraad. Hij nam
het steeds op voor de gewone man en zijn bijzondere aandacht ging uit naar de
mensen met een handicap, de senioren en het milieu. Vanuit zijn eigen
praktijkervaring waren bouwdossiers zo’n beetje zijn stokpaardje.
Vanaf
april 2001 tot april 2004 maakte Frans ook deel uit van de politieraad
“Grensleie”.
Als
gemeenteraadslid miste Frans in die 32 jaar slechts 3 zittingen, de laatste
twee meegerekend toen de ziekte hem fysiek verzwakt had. De derde afwezigheid
had te maken met een zitting die in laatste instantie verplaatst werd toen een
reis naar het buitenland reeds gepland was.
Stipt
ging frans vóór elke gemeenteraad de dossiers inzien en hij moet zowat de
kampioen geweest zijn van het aantal ingediende agendapunten. Hij maakte de
gemeenteraad mee zowel vóór als na de fusie van de gemeenten in 1976 zodat hij
tot op vandaag het raadslid is met de langste staat van dienst in de
deelgemeente Wevelgem, dat zetelde vóór en na de fusie.
Oud-burgemeester
Gilbert Seynaeve heeft Frans, vanaf 1976, meer dan 28 jaar als politieke
tegenstrever gekend: “Het was een man naar mijn hart. Ik bewonderde zijn
dossierkennis maar evenzeer zijn bereidheid tot luisteren en tot het bijstellen
van zijn ideeën. Vooral zijn eerlijkheid en zijn sociale inzet zullen me altijd
bijblijven”.
Frans
wordt geboren op 8 april 1931 te Wevelgem, in het koffiehuis “Sportwereld” (de
latere “Florette”) in de Lode de Boningestraat. Het gezin van moeder Marcella
Vanwolleghem en vader Gerard Soenen telt vier kinderen: Marcel, Michel,
Gabrielle en Frans als jongste telg. De familie woont ook nog in de
Roeselarestraat en de Wijnbergstraat.
De
kleuterklasjes doorloopt Frans in de Kleine Wijnbergstraat en het lager
onderwijs, toen nog tot het achtste studiejaar, in de gemeentelijke
jongensschool in de Hoogstraat. In de klas is hij omzeggens elk jaar één van de
primussen en op het einde van het lager onderwijs wordt Frans gehuldigd met een
medaille.
De
oorlog is pas voorbij, de financiële toestand van het gezin laat verder
studeren niet toe en op 14-jarige leeftijd gaat Frans aan de slag bij broer
Marcel in de Spoorwegstraat, waar hij de stiel van schrijnwerker leert.
Vanaf 1
augustus 1951 wordt hij tot 30 april 1953 bij de luchtmacht onder de wapens
geroepen. Na zijn opleiding in Philippeville kan Frans als sergeant de rest van
zijn legerdienst vervullen op het vliegveld in de eigen gemeente Wevelgem, waar
hij o.m. zijn kennis op gebied van schrijnwerk aan anderen moet doorgeven.
Na de
legerdienst is Frans nog even in dienst bij schrijnwerker Michel Lust in
Moorsele maar daarna onafgebroken tot zijn brugpensioen, op 1 oktober 1990, bij
schrijnwerker Kind (vader en zoon) in Lauwe.
Reeds
vóór zijn legerdienst leert Frans zijn toekomstige echtgenote Jacqueline Van
Maercke kennen en nodigt hij haar al eens uit voor een uitstapje o.a. naar de
kermis in Kortrijk maar pas na zijn legerdienst bloeit de liefde tussen de twee
echt open. Op 14 juli 1956 geven ze elkaar het ja-woord. Dirk wordt geboren op
24 april 1960 en Els op 9 april 1965. Jacqueline en frans hebben vier
kleinkinderen: Joke, Bert, Sarah en Simon.
In 1968
sluit Frans zich aan bij de Volksunie op vraag van “Meester” Albert
Vanwalleghem[2].
Als
VU-er stelt hij zich op 11 oktober 1970 kandidaat op de lijst Gemeentebelangen.
Hij behaalt 229 voorkeurstemmen (tweede plaats op de lijst) maar wordt niet
verkozen[3]. Na
het ontslag van Albert Vanwalleghem komt Frans als eerste opvolger op 7 april
1972, één dag voor zijn verjaardag, in de gemeenteraad.
Vanaf 1
januari 1986 besluit Frans korte tijd als onafhankelijke te zetelen na
discussies binnen het plaatselijk VU-partijbestuur. “Het is een louter
ideologische kwestie. Frans voelt zich meest geporteerd (sic) door alles wat met natuurbehoud en leefmilieu te
maken heeft. Wij leggen de klemtoon meer op de tewerkstelling. We verschillen
daarin fundamenteel van mening. Het is een pijnlijke zaak maar het kon echt
niet anders.” aldus de fractieleider van de VU in een krantenartikel van het
Volk van januari 1986. Het meningsverschil wordt echter bijgelegd en in 1988
besluit de VU kartel te vormen met andere partijen, onder de naam “Algemeen
Welzijn” en op 9 oktober 1988 verovert Frans opnieuw een zitje in de gemeenteraad
met 814 voorkeurstemmen (tweede plaats op de lijst)[6].
In 1994
maakt de VU opnieuw deel uit van een kartellijst met de naam “De Brug”, die op
9 oktober 1994 acht zetels binnenhaalt waaronder die van frans (1.121
voorkeurstemmen op de tweede plaats)[7]. De ongenaakbaar geacht
absolute meerderheid van het ACW wordt doorbroken en een coalitie ACW-SP komt
tot stand[8].
Het succes van De Brug kan in 2000 niet doorgetrokken worden ondanks de zeer goede score van kopman Jacques Vanneste[9]. Het ACW verenigt zich met de boeren en de middenstand (zoals vóór de fusie in 1976 in de deelgemeente Wevelgem) en behaalt als CVP op 8 oktober 2000 opnieuw de absolute meerderheid. De Brug heeft zes verkozenen, waaronder Frans met 642 voorkeurstemmen (op de vierde plaats)[10].
Frans
is nog een laatste keer aanwezig op de gemeenteraad van 14 mei 2004. Hij komt
nog tussen op punt 7 en vraagt wat de bestemming zal zijn van de vrijgekomen
pastorij op de Wijnberg … Het is zijn laatste tussenkomst, precies 3 maanden
later verliest hij zijn strijd tegen kanker …
Onder
zeer grote belangstelling werd op zaterdag 21 augustus 2004 om 10 uur afscheid
genomen van Frans in de parochiale kerk van het Onbevlekt Hart van Maria van
“zijn Wijnberg”. Volgens de wens van Frans werd zijn lichaam gecremeerd en de
as begraven in het urnenveld van de gemeentelijke begraafplaats in de
Moorselestraat te Wevelgem.Frans, bedankt voor je trouwe inzet voor onze gemeente. We zullen je missen en je zal steeds in onze herinnering blijven.
Voor
het bezorgen van documentatie en informatie gaat mijn dank uit naar Frans’
echtgenote Jacqueline Van Maercke, zijn zuster Gabrielle, het Gemeentebestuur,
Jaak Verhauwaert, Jean-Pierre Vanden Bulcke, Godelieve Vervenne en de kranten
“Het Volk (ODW”, “Het Nieuwsblad (VLW) en de “Krant van West-Vlaanderen
(Lien)”.
[1]
Lid Raad van Bestuur IVMO – Lid stuurgroep “Kom op tegen kanker” – Bestuurslid
Bond Derde Leeftijd “Wijnberg” – Lid Vlaams Verbond voor Gepensioneerden – Lid
CRM en zanggroep – Lid gemengd zangkoor De Wijnberd – Vrijwillig medewerker RVT
Sint Camillus te Wevelgem.
[2]
Toen Frans in februari 1997 gehuldigd werd voor 25 jaar inzet als
gemeenteraadslid vertelt hij aan enkele journalisten (Krant van West-Vlaanderen
en het Nieuwsblad van 21 februari 1997) dat de VU toen een bewuste keuze was maar ook een tegenzet: “Van thuis uit waren we
zeer christelijk en Vlaamsgezind. Bonders in hart en nieren. Na de oorlog werd
vader zwaar aangepakt. Dat had verregaande gevolgen voor het gezin. Vader zei
altijd dat er maar één manier is om de politici te treffen en dat is door ze
stemmen af te pakken. Dat speelde toen ook wel mee”. Te noteren dat vader
Gerard Soenen in 1926 kandidaat was voor de gemeenteraadsverkiezingen op
dezelfde lijst als toekomstig burgemeester Remi Wallays.
[3]
Werden wel verkozen op de lijst Gemeentebelangen in 1970 (aantal
voorkeurstemmen worden tussen haakjes vermeld na de naam): Camiel Van Reeth
(458), Albert Vanwalleghem (386) en Luk Vansteenkiste (639).
[4]
Werden eveneens verkozen op de lijst Volksunie in 1976: Camiel Van Reeth (276),
Lionel Neyrinck (301) en Luk Vansteenkiste (1.594).
[5]
Werden eveneens verkozen op de lijst Volksunie in 1982: Paul Vancraeyveldt
(488) en Lionel Neyrinck (247).
[6]
Werden eveneens verkozen op de lijst “Algemeen Welzijn” in 1988: Frans Gheysen
(906), Luc Delrue (470), Arnold Seynnaeve (683), Paul Bekaert (442) en Jozef
Vandeputte (488).
[7]
Werden eveneens verkozen op de lijst De Brug in 1994: Luc Gheysens (1.194),
Paul Bekaert (752), Arnold Seynnaeve (922), Jo Libeer (1.287), Jean-Marie
Vandendriessche (589), Raymond Scherpereel (710) en Els Acx (712).
[8]
Het ACW is de absolute meerderheid kwijt en in een emotionele bui onmiddellijk
na de uitslag laat Frans zich ontvallen: “Ik zie nu eindelijk mijn droom in
vervulling gaan. Het is de gelukkigste dag van mijn leven” (De Krant van
West-Vlaanderen van 14 oktober 1994).
[9]
Jacques Vanneste is in 2006 geen kandidaat meer. In 2012 wordt hij opnieuw
verkozen, deze keer op de CVP-lijst, hij wordt voorzitter van de gemeenteraad.
[10]
Werden eveneens verkozen op de lijst De Brug in 2000: Jacques Vanneste (1.448),
Franciska Lecoutere (528), Arnold Seynnaeve (575), Hendrik Vanhaverbeke (651)
en Jo Libeer (838).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten